De bloemen bloeden, ik voel hun verdriet, de tranen naar beneden rollen, het regent, terwijl de zon al wat leefde verbrandt. Het verlangen van de rozen loopt over, in de horizon. Ze vergaan, verdrinken, met de zon die ondergaat. Overblijvend zijn doornen, ruw, afstotend, ik plak ze op mijn huid. De lucht veranderd in rozenblaadjes, lopend door alles tussen jou en mij, stoot ik af, trek ik aan, om samen... Onder, weer op te gaan.
